Een werknemer wordt vaak gezien als de zwakkere partij ten opzichte van de werkgever. De werkgever heeft een betere onderhandelingspositie en betaalt desnoods ook het loon van de werknemer. Dat maakt de werknemer economisch afhankelijk en juridisch ondergeschikt aan zijn werkgever. In het arbeidsrecht probeert de wetgever deze ongelijkheid te compenseren door de werknemer meer rechten toe te kennen in de wet. Melike studeerde af op dit onderzoek. In haar scriptie onderzocht ze het cruciale beginsel van ongelijkheidscompensatie binnen de rechtsorde.
Het doel was om een compleet en diepgaand begrip te verschaffen van dit beginsel. Het is een erg belangrijke functie van het arbeidsrecht en sommigen vinden het zelfs de belangrijkste. Centraal stond de analyse van ongelijkheidscompensatie in het arbeidsrecht, waar het beginsel de structurele ongelijkheid tussen werkgever en werknemer probeert te corrigeren. De wetgever biedt deze bescherming aan werknemers voornamelijk aan de hand van dwingendrechtelijke bepalingen. De werkgever is op deze manier niet vrij om af te spreken wat hij wil, maar mag niet van deze bepalingen afwijken. Verder heeft het Nederlands arbeidsrecht een vergaande ontslagbescherming. Het is voor een werkgever niet zo makkelijk om afscheid te nemen van de werknemer. Ten slotte worden werknemers tevens beschermd door het cao-recht. De uitdrukking ‘samen staan we sterker’ geeft een goede weergave van het cao-recht. Een individuele werknemer heeft een zwakke machtspositie tegenover de werkgever, maar met een groep werknemers kan deze ongelijkheid worden verminderd. Al met al blijkt dat het Nederlands arbeidsrecht op verschillende manieren de werknemer probeert te beschermen.
Het beginsel van ongelijkheidscompensatie is niet alleen van belang in het arbeidsrecht. Ook in het huurrecht en het consumentenrecht zijn partijen niet gelijk en behoeft de ene partij meer bescherming van de wetgever dan de andere. In mijn scriptie onderzocht ik de invulling van het beginsel van ongelijkheidscompensatie in deze drie rechtsgebieden en worden de verschillen en overeenkomsten met elkaar vergeleken. De EU-wetgever draagt bijvoorbeeld wel bij aan ongelijkheidscompensatie in het arbeidsrecht en het consumentenrecht, maar niet in het huurrecht. In het huurrecht heeft men namelijk ook te maken met het eigendomsrecht van de verhuurder. Het consumentenrecht wordt daarentegen voornamelijk geregeld in het EU-recht. In het arbeidsrecht is het een mix van zowel nationale wetgeving als EU-wetgeving. Werknemers genieten van zowel bescherming van onze nationale wetgever als van de EU-wetgever.
Wil jij weten wat het ongelijkheidsbeginsel inhoudt en kan betekenen voor jouw organisatie? Neem gerust contact met mij op, ik help je graag.
